İkiz apartman olarak ele alınan yapı Mamak İlçesi’nde, 1930’lu yıllarda, tren istasyonunun kurulması ile gelişmeye başlayan Demirlibahçe Mahallesi’nde yer almaktadır. Dönemin önde gelen mimarlarından olan Yüksek Mimar Nejat Ersin tarafından tasarlanan yapının mimari projesi 1956 yılında onaylanmış, inşaat ruhsatı ise 1956 yılında alınmıştır. Tasarım aşamasında uluslararası üslubun imkân verdiği yalınlıkla ele alınan proje, uygulama aşamasında değiştirilmiş, mimarın oluşturmak istediği kurgu, yapıya sonradan eklenen geniş saçak, pencere ve balkon altlarındaki konsollar ve diğer detay elemanlar ile sekteye uğramıştır. Birinci bodrum kat konut kullanımı olmak üzere iki bodrum kat, zemin kat ve iki normal kattan oluşan yapıya giriş birinci bodrum kattan köprü ile sağlanmıştır. Projede zemin katta bulunan dükkânlar uygulanmamış, zemin katın tümü konut kullanımına ayrılmıştır.

Yapının giriş cephesi kare formlu pencerelerle ve süreklilik gösteren balkonlarla biçimlenmiştir. Ön ve arka cephede balkonların iki kat boyunca tuğla duvar bir çerçeve içine alınması ile yatay etki artırılmış, yapım aşamasında bu tuğla duvar içerisine sekiz adet kare boşluk yerleştirilerek, geometrik bir güneşlik elde edilmiştir.

Her katta iki dairenin bulunduğu yapıda, mevcutta birinci ve ikinci bodrum katlarda konut kullanımı vardır. Yapıların ikiz olmasından dolayı oluşan sağır cephe dikkate alınarak, tüm odalar ışık ve hava alacak biçimde düzenlenmiş ve her kat farklı büyüklüklerde ve farklı plan şemalarına sahip iki daireden oluşmuştur. Her iki tipte de odalar salon ile doğrudan ilişkide olacak biçimde tasarlanmıştır. Yapı Ankara’da 1950’li yıllarda yaygınlaşan hâkim konut anlayışını ve bu anlayış içerisinde mimarın konumunu irdelemek için ele alınabilecek önemli sivil mimarlık örneklerinden birisidir.