Altındağ İlçesi Necatibey Mahallesi’nde bulunan Mustafa Sabuncu Apartmanı bölgede az rastlanan konut örneklerinden birisidir. Yapının özgün projesinde bodrum katlar soğuk hava deposu olarak düzenlenmiş, zemin kat ise bir “U” koridora açılan çeşitli dükkânlardan oluşacak biçimde “pasaj” olarak ticari fonksiyona ayrılmıştır. Mühendis Mimar Rifat Ünal tarafından hazırlanmış olan proje 1962 yılında onaylanmıştır. Kısmi tadilatların yapıldığı 1963 yılında onaylanan tadilat projesi ise Yüksek Mühendis Mimar Teoman Ener’e aittir. Kendi içlerinde farklı kotlara ayrılmış iki bodrum kat, zemin kat, dört normal kat ve teras katından oluşan yapıda her katta iki daire bulunmaktadır.

Mustafa Sabuncu Apartmanı, dairelerin yer aldığı düşey prizmatik kütle ile pasajın yer aldığı yatay prizmatik kütlenin iç içe geçmesinden oluşan bir düzene sahiptir. Yapının sağır cephesi dışında tüm cepheleri oldukça yalın bir biçimde ele alınmıştır. Pasajın bulunduğu yatay kütle, Kardeşler Sokağa bakan giriş cephesindeki şeffaflık hariç, tüm yönlerde sağırdır. Bu şeffaf yüzey, aynı zamanda yapıya girişi de tariflemektedir. Yapıda köşelere yerleştirilen balkonlar ve bunlar arasında kalan kapalı ve şeffaf alanlarla tüm cephelerde ustaca bir doluluk-boşluk ilişkisi yakalanmıştır. Pencereleri ve kapalı alanları çevreleyen silmeler ve strüktürel sistemin okunabildiği beyaz bordürler yapının en dikkat çekici unsurları olup, güney cephede yer alan geometrik bezeme yapının bölgedeki konut dokusu içerisinde ön plana çıkmasını sağlamıştır.

Yapının bodrum katlarında ticari kullanımlara ait geniş soğuk hava depoları ile sığınak, kömürlük ve depo gibi ortak kullanım alanları bulunmaktadır. Zemin katı 1960’lı yıllardan itibaren Ankara’da yaygınlaşan ve ticari alanları dükkân yerine bir koridor etrafında örgütleyen “pasaj” kavramına göre tasarlanmıştır. Zemin katta pasaja girişlerin de sağlandığı doğu cephesinin merkezine apartmanın girişi yerleştirilmiştir. Yapının kat planlarında merkezde kalan ve “U” biçiminde kare plana oturtulan geniş merdivenin bulunduğu çekirdek sirkülasyonla dairelere ulaşılmaktadır. Dairelere mutfak ve salon ile doğrudan ilişkili bir antreden girilmektedir. Yemek ve oturma bölümlerinin bir araya gelmesi ile oluşturulan salon yapının doğu cephesine bir balkonla açılmaktadır. Antreye bağlanan bir uzun koridor ise özel yaşam mekânlarına geçişi sağlayan bir ara elemandır. Bu çerçevede Sabuncu Apartmanı zemin ve bodrum katların ticari fonksiyona ayrıldığı az rastlanır bir örnek olarak, akılcı planlaması ve yalın cephe anlayışı ile 1960’lı yılların konut üretimine dair önemli bir belge niteliği taşımaktadır.